صدای برخوار ؛این مواد مخدر مایه فساد است ، فساد را باید برداشت تا دیگران اصلاح شوند . هر عقلی و هر عاقلی این معنا را تصدیق دارد که با این طور فسادها که جوانهای ما را تقریباً به نیستی می کشاند ، باید مبارزه بشود .
امام خمینی (ره)
کنفرانس بین المللی مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر از تارخ ۱۷ تا ۲۶ ژوئن ۱۹۸۷ ، در شهر « وین » به منظور ابراز عزم سیاسی ملّتها در امر مبارزه با پدیده خانمانسوز و شوم مواد مخدر تشکیل شد و در آن سندی با عنوانC.M.O به تصویب رسید . این سند خط مشی همه جانبه اقدامات را در امر کنترل مواد مخدر مشخص و آنان را متعهد نموده است تا اقدامات بین المللی در خصوص مبارزه با قاچاق مواد مخدر را قاطعانه دنبال کنند .

در این کنفرانس ، سندی در چهار فصل تنظیم گردید که بیش از ۳۵ مورد اقدام عملی را همچون ارزیابی میزان مصرف ، پیشگیری از طریق آموزش ، نقش رسانه ها در بازگشت معتادین به دامن اجتماع و معالجه آنان ، ریشه کنی مزارع غیر مجاز خشخاش ، نابودی شبکه های عمده قاچاق مواد مخدر ، همکاریهای حقوقی کشورها و … را در خود جای داده است . این سند در ۲۶ ژوئن،مصادف با ۵ تیر ماه تصویب شد و سالروز تصویب این سند به نام روز جهانی مبارزه با مواد مخدر اعلام گردید .

هم اکنون در جهان ۲۱۴ میلیون معتاد وجود دارد که ۱۴ میلیون نفر از آنها به هروئین و کوکائین معتاد هستند .
سابقه مواد مخدر در جهان
بر اساس برخی اسناد موجود ، سابقه آشنایی بشر را  با مواد مخدر حدود ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد برآورد شده است .

« پلین » دانشمند رومی قرن اوّل میلادی ، اولین کسی است که شیره غلیظ خشخاش را به نام اپیوم عرضه کرد . ” اپیوم ” از ریشه ” اٌپوس ”  “OPOS ” به معنی شیره  است که از کلمه ” اهی پی نا ” ” AHIPENA ” از زبان سانسکریت گرفته شده و بنا  به تلفظهای دیگر ” اٌفیون ” یا ” هپیون ” خوانده می شود .

به کار بردن کلمه  ” تریاک ”  ” Theriac” بجای اٌفیون یک غلط مصطلح است ، زیرا ” تریاک ” در زبان انگلیسی و ” تریاق ” در زبان فرانسوی نام یک پادزهر است که از حدود ۷۰ نوع گیاه تهیه شده و گاهی پوست یک نوع مار به نام  Tiriak در ایران را نیز به آن می افزودند .
تاریخ مواد مخدر در ایران
دٌوّ ل استکباری و در رأس آنها انگلیس ، همزمان با رسوخ در ارکان مواد مخدر را رواج دادند که حتی برخی از شاهان صفوی نیز به آن روی آورده  و معتاد شدند .

با شروع حکومت قاجار ، بر مبنای سیاست انگلیس که خواهان تضعیف همسایگان هندوستان بود ، تریاک کشی چنان در ایران رواج یافت که حتی تصویر ” ناصرالدین شاه ” را همانند نقش سکه بر حقه های وافور منقوش ساختند و بدینسان به آن رسمیت بخشیدند و در همین ایام نیز کشت  خشخاش را ترویج کردند و برای اولین بار در ” ماهان ِ کرمان ” مرغوب ترین نوع این محصول را کاشتند .

در زمان حکومت سلسله پهلوی ، سطح زیر کشت تا میزان ۳۳۰۰۰ هکتار افزایش یافت و علاوه بر تریاکهای سناتوری که اسباب عیش طبقه اشراف و ثروتمندان ، و کلا و نمایندگان مجلس ، درباریان و خوانین بود ، برای اولین بار مرزهای کشور به روی هروئین گشوده شد و از حدود سال ۱۳۴۰ جوانان این مرز و بوم در معرض یکی از مهمترین توطئه های قدرتمندان ( مواد مخدر ) قرار گرفتند و ایران که در مسیر ترانزیت مواد مخدر آسیا به  اروپا قرار دارد ، بزرگترین لطمات را متحمل شد . استکبار جهانی که  شکست عظیمی را از انقلاب اسلامی متحمل شده بود جهت غوطه ور کردن جوانان کشور در دام اعتیاد ، با توطئه ای حساب شده توزیع مواد مخدر را در ایران افزایش داد .

مبارزه با قاچاق مواد مخدر با رهنمودهای امام رحمهالله و با همّت جوانان مسلمان در قالب کمیته های انقلاب اسلامی آغاز شد . این مبارزه ، با تشکیل ستاد مبارزه با مواد مخدر در سال ۱۳۶۷ و تصویب قانون جدید مبارزه با مواد مخدر ، مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در تاریخ ۱۹/۵/۶۸ به تدریج شکل سازمان یافته به خود گرفت و با ادغام نیروهای انتظامی موج فزاینده ای به خود گرفته است و ستاد مبارزه با مواد مخدر که ریاست آن را رئیس جمهور بر عهده دارد ، هماهنگی لازم را در زمینه ادامه این مبارزه انجام می دهد .

در حال حاضر در کشور یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر معتاد وجود دارد و ۸۰۰ هزار نفر نیز به صورت تفننی از مواد مخدر استفاده می کنند .