شمال اصفهان؛ ۱۱۸۳ سال میگذرد و هنوز ۳۱۳ نفر پیدا نکردی. نه لیاقتش را داریم نه ایمانش را. ولی دلمان از جا کنده می شود که گاه و بیگاه باید تنمان بلرزد برای هموطنانمان؛ برای کسانی که به عشق حسین(ع)، به عشق جد بزرگورات راهی کربلا شدند و حالا باید یک ملت در غمشان سیاه بپوشد.

۱۱۸۳ سال می گذرد و می بینی که دنیا لحظه به لحظه بیشتر رنگ خون به خود می گیرد. می بینی و مثل ما دلت خون است. دلمان خون است و لباسمان سیاه. زائرین ما را آتش زدند، ما سوختیم. چه قدر تلخ است برای ما. چقدر زجرآور است. فرزندان این خاک که برای شهادت جد بزرگوارت، در ماه محرم حسین (ع)، ۷۰ میلیون سیاهپوش می شوند، حقشان نیست اینگونه ظالمانه شهید شوند.

۳۱۳ نفر پیدا نکردی، ۳۱۳ نفر با خودت بیاور. تا کی می خواهی این ظلم ها را ببینی و ساکت بمانی. دلمان برای عدالتی که هیچگاه تاریخ به خود ندیده است تنگ شده. دلمان برای غم ندیدن مادران که فرزندانشان را راهی کربلای سیدالشهدا کرده اند و حالا جسد سوخته فرزندانشان را باید تحویل بگیرند، تنگ شده. دلمان برای «ان مع العسر یسرا» تنگ شده. این سختی‌ها کی به پایان می رسد؟ کی جهان می خندد؟ کی این افراطی ها جان فرزندان این خاک را نمی گیرند؟ چه به خوردشان داده اند؟ چه به خوردشان داده اند که اینگونه جنایت می کنند؟

خانواده کسانی که الان نزدیکانشان در عراق هستند چه می کشند؟ چه می کشند تا بفهمند عزیزشان شهید شده است یا نه؟ خانواده بزرگ ملت چه می کشد؟ خانواده هایی که باز فرزندان خود را قربانی جنایت دشمنان می بیند؟

آقا! داریم با امید زندگی می کنیم. با امید روزی که ناجی ما می آید و تمام این مشکلات از میان می رود. با امید روزی که بیایی و تا زنده ایم صلح را در سراسر این دنیا ببینیم. بیا! بیا و از مردمی که حتی ۳۱۳ نفرشان هنوز کامل نیست ولی عاشقانه دوستت دارند حمایت کن. بیا و این رنج پایان ناپذیر جهان را پایان بده. بیا و نجاتمان بده که این افراطی ها می دانند چند نفر از مردم ما را شهید می کنند و هزاران نفر از این درد می میرند. بیا که آنقدر درد کشیده ایم دیگر تاب نداریم که بنشینیم و ببینیم خبر آمده است: «تروریستها تعداد دیگری از عاشقان حسین را به شهادت رسانده اند.»

منبع:فردا نیوز