شمال اصفهان؛دل نوشته جهت شرکت در فراخوان آثار هنری شهدای گمنام/نویسنده خانم فاطمه دارویی
بسم رب الشهداوالصدیقین…
دیروزازهرچه بودگذشتیم،وامروز،ازهرچه بودیم…آنجاپشت خاکریزبودیم و اینجا در پناه میز…دیروزدنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود…جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بو می دهد…الهی…
نصیرمان باش تا بصیر گردیم…بصیرمان کن تاازمسیربرنگردیم،وآزادمان کن تااسیر نگردیم…
قاصدخیالم رابه پرواز در می آورم برفراز آسمان نیلگون،نوشته هایم رابرایت بیاورد؛نوشته هایی که ازعمق ضمیرم و ازبن وجودم برمی خیزدومرکب قلمم آن رابر لوحه ی سفیددفترپیش رویم می نگارد…
نگاشته هایی خالص که بادیدگان اشک آلودم نقش میگیردوبااشک چشمانم جان…
درآغاز سلامی می کنم ب تو ای شهید گمنام…فرزندوطنم…ای لاله آرمیده…ای تو که اکنون درسکوت قطعه شهدا،به آرامی آرمیده ای و با سبک بالی دردل عرش ملکوتی پروردگار بال گشوده ای و درآخر در بهشت برین سکنا می گزینی…
سلامی ازسوی بنده ای گنهکار،انسانی که درمیان روزمرگی ها گم شده و مشغله ها اورا احاطه کرده اند،کسیکه یادتان را گه گاه به دست غفلت می سپارد… وای برمن…
اما اکنون برایت می نویسم و می دانم که تو همانی که ندای مظلومانه”هل مِنْ ناصٍرٍ یَنْصُرُنی…”مولایمان حسین راشنیدی و بااشتیاقی ژرف به یاری اش شتافتی وباقلبی باوسعتی وصف ناپذیر شهادت را به آغوش کشیدی،ای شهید گمنام…ای کبوتر سفید سبکبال،ای که باچشمانی بصیرت بین نظاره گر ما هستی و نظاره میکنی بر دنیایی که هیاهوی دغدغه ها درگوش مردمانش هوهو کنان،آرامش و ایمان آنان رابه تاراج می برد.
بگذار بگویم…که امروز…دراین جبهه عاشورایی دیگر برپاست؛و پیروان شما بزرگان”فرزندان بسیج”باقلبی تپنده… دستی پر توان…فکری پویا و گوش به فرمان،براهریمنان دورانمان می تازند تا مبادا میهن واسلام و قرآنمان به یغما برده شود.
آری!شماجاوید الاثران رفتید؛تاآینده بماند و یاران امام زمان ماندند تاآینده شهید نشود…دعایمان کن تا با تکیه برتوحید وتقوا در این جهان وانفسا،وجودمان،پاک… روحمان،زلال…فکرمان،پویا…ایمانمان،قوی…دیدگانمان،بصیرباشد.
والسلام!